Wstęp i kilka słów o WHO

WHO (World Health Organization) – Światowa Organizacja Zdrowia została założona w 1948 roku jako wyspecjalizowana agencja Narodów Zjednoczonych.

Główna siedziba: Genewa, Szwajcaria.

W lipcu 2020 roku do organizacji należały 194 państwa członkowskie. Od 2017 roku przewodniczy jej były minister zdrowia i spraw zagranicznych Etiopii dr Tedros Ghebreyesus. Jedną z pierwszych decyzji Pana dr. Tedros Ghebreyesus’a było zaproponowanie kandydatury Roberta Mugabe, który przez 30 lat był komunistycznym dyktatorem Zimbabwe na funkcję ambasadora WHO. Dr Tedros jest pierwszym afrykańskim dyrektorem generalnym mianowanym do WHO i pierwszym w swojej 72-letniej historii, który nie jest lekarzem.

Na wei.org.pl/2020/blogi/panstwo/dariusz-matuszak/nie-bede-plakal-po-who/ można przeczytać o organizacji WHO:

„Od lat toczy ją nepotyzm, korupcja i gigantyczne marnotrawstwo. Sami mamy w pamięci jedną z wielkich afer z 2009 roku, kiedy to organizacja ogłosiła pandemię świńskiej grypy. To wtedy, ówczesna minister zdrowia Ewa Kopacz odmówiła zakupu wielkiej ilości szczepionek, które WHO próbowała nam wcisnąć. Państwa unijne wydały na nie ogromne pieniądze – Francja ponad 1 miliard euro, Niemcy pół miliarda, Holandia 300 milionów euro, Włosi 250 itd. Potem odkryto, iż eksperci organizacji pracowali na rzecz koncernów produkujących bezużyteczne szczepionki, by walczyć z pandemią, której nie było. Rok później komisja Zgromadzenia Parlamentarnego Europy wszczęła nawet dochodzenie w sprawie działań WHO. Podobnie komisja Parlamentu Europejskiego. Inicjatorem śledztwa był wiceprzewodniczący komisji zdrowia publicznego Bogusław Sonik. Roztrwoniono ogromne pieniądze i odnotowano dziesiątki tysięcy szkodliwych skutków ubocznych zastosowania szczepionek. I co? I nic.”

W 2020 roku, David Steinman, amerykański ekonomista nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla wezwał do ścigania Tedrosa Adhanoma Ghebreyesusa za ludobójstwo w związku z jego domniemanym zaangażowaniem w kierowanie siłami bezpieczeństwa Etiopii. David Steinman oskarżył  Teodorosa o bycie jednym z trzech urzędników kontrolujących etiopskie służby bezpieczeństwa w latach 2013-2015. Steinman, złożył skargę do Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze. W oskarżeniu do Trybunału pisze, iż obecny szef WHO „był kluczowym decydentem w odniesieniu do działań służb bezpieczeństwa, które obejmowały zabijanie, arbitralne przetrzymywanie i torturowanie Etiopczyków” (Times). Skarga do prokuratorów MTK pojawiła się po tym, jak generał Berhanu Jula, szef sztabu armii Etiopii, wezwał w zeszłym miesiącu przywódcę WHO do rezygnacji. Oskarżył go o próbę zdobycia broni dla bojówek w prowincji Tigraj, gdzie armia etiopska walczy z lokalnymi rebeliantami.

„Budżet WHO w 2018 roku wyniósł 2,9 miliarda dolarów. Na zatrudnienie wydano 930 milionów. Prawie 200 milionów na podróże. Loty klasą biznes i pierwszą, najlepsze apartamenty w najdroższych hotelach. 200 milionów – więcej niż na walkę z malarią, Ebola i AIDS razem. Do tego wystawne kolacje i przyjęcia w ramach 700 milionów na koszty korporacyjne. 122 miliony kosztuje utrzymanie siedziby w Genewie.”

OFICJALNIE WHO M.IN. USTANAWIA UZNAWANE NA SZCZEBLU MIĘDZYNARODOWYM NORMY W ZAKRESIE LECZENIA CHORÓB ORAZ  WSPIERA I KOORDYNUJE MIĘDZYNARODOWĄ REAKCJĘ NA SYTUACJE KRYZYSOWE DOTYCZĄCE ZDROWIA.

Źródła finansowania WHO

DWA główne źródła dochodów:

• stałe składki, których wysokość opiera się na liczbie ludności i produkcie krajowym brutto danego kraju,
• dobrowolne wpłaty państw członkowskich, fundacji, firm i osób fizycznych.

USA są największym darczyńcą WHO i pokrywają ok. 16% kosztów funkcjonowania organizacji. 44% to trzy grupy darczyńców, z których wszyscy mają silne związki z USA:

• amerykańscy sojusznicy tacy jak UK, Niemcy, Japonia, Komisja Europejska,
• fundacje obywateli amerykańskich, jak np. fundacja Billa i Melindy Gates, Rotary International,
• organizacje utożsamiane z systemem Breton Woods, np. Bank Światowy, ONZ.

Pozostałe kraje pokrywają 40%.

W 2016 nastąpiła zasadnicza zmiana strukturalna w ramach WHO na korzyść… sektora prywatnego.

Wcześniej WYŁĄCZNIE organizacje non-profit mogły uczestniczyć w grupach roboczych i zespołach zadaniowych WHO, w których podejmowane są najważniejsze decyzje organizacji.

W maju 2016 r. Zgromadzenie Ogólne WHO podjęło decyzję, że spółki handlowe (KORPORACJE) mogą wpływać na decyzje strategiczne w tych organach.

Warto przypomnieć sobie, że WHO w przeszłości przestrzegało przed ptasią grypą (ok. 2005 r.).

Podczas epidemii ptasiej grypy dyrektor WHO ds. Grypy, Klaus Stöhr ostrzegł przed ogólnoświatową falą infekcji, przestrzegając, iż pojawi się „nawet do siedmiu milionów zgonów”. W rezultacie rządy za miliony zakupiły leki przeciwko grypie – Tamiflu i Relenza. Tymczasem do 2021 stwierdzono 455 przypadków śmiertelnych NA ŚWIECIE.

Uwaga Polacy!

Oto historia tzw. traktatu pandemicznego w wielkim skrócie. Pierwszy z propozycją stworzenia międzynarodowego traktatu wystąpił Charles Michel – Prezydent Rady Europejskiej pod koniec 2020 roku. W lutym 2021 roku, na odbywającym się spotkaniu Rady Europejskiej, liderzy UE wyrazili zgodę na dalsze prace nad tzw. traktatem pandemicznym. Naturalnym jest, iż Rada Europejska zgodziła się na  uczestnictwo Unii Europejskiej w procesie tworzenia traktatu WHO. Dlaczego Rada Europejska może uczestniczyć w działaniach WHO? Ponieważ Unia Europejska otrzymała status obserwatora w WHO.

W grudniu 2021 roku kraje członkowskie WHO potwierdziły i porozumiały się co do dalszego procesu tworzenia traktatu. Polskę reprezentowali m.in.:
– Pan Adam Niedzielski, Ministerstwo Zdrowia,
– Pan Zbigniew Czech, Stały Przedstawiciel RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych w Genewie,
– Pani Katarzyna Drążek-Laskowska, dyrektor Biura Współpracy Międzynarodowej, Ministerstwo Zdrowia.

Na stronie Rady Europejskiej (RE) znajduje się informacja o negocjacjach nad „traktatem antypandemicznym”. Jak podkreślono, już 1 grudnia 2020 r., 194 państwa członkowskie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) – a więc również Polska – „porozumiało się co do rozpoczęcia procesu redagowania i negocjowania konwencji, umowy lub innego międzynarodowego instrumentu na podstawie konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia, by poprawić profilaktykę, gotowość i reakcję pandemiczną”. Rada Europejska pisze również na stronie www:

„(…) Teraz zostanie powołany międzyrządowy organ negocjacyjny, którego pierwsze posiedzenie odbędzie się najpóźniej 1 marca 2022 r. (by uzgodnić sposoby i terminy pracy), a drugie – najpóźniej 1 sierpnia 2022 r. (by omówić postępy redakcyjne). Następnie, podczas 76 sesji Światowego Zgromadzenia Zdrowia w 2023 r., przedstawi on sprawozdanie z postępów prac, tak by instrument można było przyjąć do 2024 r.” – Rada Europejska

„(…) Konwencja, umowa lub inny międzynarodowy instrument byłby prawnie wiążącym aktem prawa międzynarodowego. Umowa o profilaktyce, gotowości i reakcji pandemicznej, przyjęta w ramach WHO, pozwoliłaby państwom na całym świecie wzmocnić zdolności krajowe, regionalne i globalne oraz zwiększyć odporność na przyszłe pandemie” – Rada Europejska

„(…) Traktat zwiększyłby przejrzystość, rozliczalność i współodpowiedzialność w międzynarodowym systemie. Ponadto przygotowałby grunt pod lepszą komunikację i lepsze informowanie obywateli. Przekazywanie błędnych informacji podważa zaufanie społeczne i może też osłabić reakcję na zagrożenia dla zdrowia publicznego. Aby odzyskać zaufanie obywateli, należy przewidzieć konkretne kroki, by usprawnić przepływ wiarygodnych, dokładnych informacji, a także globalnie przeciwdziałać dezinformacji.”

Założenia traktatu WHO (przełożone na zrozumiały język), są pokazane na ulotce poniżej:Wstęp